Voor de club in de kijker winter reisden we naar Elewijt pal op de grens van de provincie Vlaams-Brabant en de provincie Antwerpen. Daar vinden we sinds 1999 de club T-JOO van hoofdtrainer Theo Huysmans (58). De in Limburg geboren zesde dan taekwondo leerde het vak bij Max Sopacua in Maaseik en richtte in 1999 zijn eigen club op. Een verhaal over de beginjaren, weer opstaan na pech en veelzijdige clubtrainingen.
Dag Theo, waar is je persoonlijke taekwondoverhaal begonnen?
“Mijn taekwondoverhaal is begonnen in 1980 in mijn geboorteplaats Maaseik bij Meester Max Sopacua”, vertelt Theo over zijn kennismaking met taekwondo. “Vanzelfsprekend ging dat niet. Taekwondo stond toen nog in zijn kinderschoenen in België en de kennis van het grote publiek van de sport was behoorlijk klein. Mijn moeder wilde niet dat ik naar de lessen ging maar ik ging toch. Het was mijn ding ook. Ik was competitief ingesteld en sparring was echt iets voor mij. Leuk weetje is dat sommige van mijn clubmaats van toen, onder andere Nico Bakkers, nu nog steeds actief zijn in de sport en ook hun eigen club hebben.”
Hoe ben je als Limburger in Elewijt verzeild geraakt?
“Na mijn middelbare opleiding ben ik in Antwerpen verder gaan studeren. In Antwerpen ben ik gaan trainen in de club Chung Gun van Louis Michez. Op mijn negentiende heb ik daar mijn eerste zwarte band gehaald. Na mijn studies hebben we ons in Elewijt gesetteld en daar heb ik in 1999 mijn eigen club T-JOO opgericht.”
De beginjaren van een taekwondoclub verlopen vaak stroef. Hoe ging dat bij jullie?
“Eerst zaten we in een klein zaaltje boven de lokale drankenhandel, maar nadien heeft de gemeente Zemst een Budohal gebouwd die jaren later is uitgebreid met een mooie dojang. Qua accommodatie mogen dus zeker niet klagen. We hebben nu ook een tweede trainingslocatie op de Donkerlei in Mechelen. Qua ledenaantallen zaten we vrij snel goed met een twintigtal leden. In de loop der jaren zijn we gegroeid naar een zestigtal leden. Vorig seizoen hadden we een topjaar met 90 leden maar dat halen we zeker niet elk jaar.”
Zijn jullie een allround-club of ligt de nadruk op één specifieke discipline?
“We trainen vier dagen per week en daarin komen alle onderdelen van taekwondo aan bod. Dinsdag trainen we in Elewijt met de jongste kinderen op poomsae en kyorugi, gevolgd door een training voor de plus 12. Daar komt ook Hosinsul aan bod. Woensdag is de enige trainingsdag in Mechelen voor de -12. Donderdag opnieuw twee sessies in Elewijt. Zaterdag is er eerst een speelse training voor de kinderen van Elewijt en Mechelen gevolgd door een wedstrijdtraining met pantsers. Daar gebeurt het serieuze werk. We geven onze mensen de kans om in het nationale wedstrijdcircuit mee te draaien maar dan vragen we wel een zekere inzet. Anderzijds staat de boog zeker niet altijd gespannen op de club. We organiseren veel leuke activiteiten. Zwemmen, Paaskamp, VR-Reality shooting… Alles wat de jeugd leuk vindt, passeert hier bij tijd en stond de revue.”
Geef je zelf nog alle lessen?
“Niet alles. We zijn met een leuk team van drie lesgevers. Ikzelf train de elitejeugd en de hogere banden. Brecht Philtjens traint de kinderen in onze vestiging in Mechelen en Thibault Vanmelle traint hier in Elewijt de kids en de volwassenen. In 2013 ben ik een tijdje out geweest met een hersenbloeding. Na een lange revalidatie was ik al héél blij om terug op de mat te staan maar ik kan niet meer wat ik vroeger kon. Daarom zal mijn zesde dan ook mijn eindstation zijn. Maar het weerhoudt mij niet om trainingen te geven.”
Dat verdient respect. Leuke clubnaam ook, T-Joo?
“Dat is mijn voornaam in het Koreaans. Althans, dat vertel ik tegen de kinderen als grapje om het ijs te breken (lacht).
