Ere wie ere toekomt.

Vera Moens sleepte de knapste medaille in de wacht in Innsbruck met een zilveren medaille in de klasse -65. Een medaille die bijna een gouden kleur had want Vera strandde op 1/1000ste punt van een gouden medaille. En dat liet toch een beetje een wrange nasmaak achter bij de gouden medaillewinnaar van het EK 2011. Vera: “Meer kon ik echt niet doen. Ik heb naar mijn gevoel alles eruit gehaald en mijn tegenstander was zeker niet beter. Maar kijk, toch werd ik opnieuw tweede. Niets aan te doen”, zegt Vera.

Beoordelingssport

“Poomsae is nu eenmaal een beoordelingssport waarbij dit gebeurt. Bij atletiek is de eerste die over de lijn loopt de verdiende winnaar. Bij ons ligt het allemaal veel gecompliceerder. Ik kan nu ook beginnen klagen over de over het lawaai op de andere velden en een dinosaurus in de jury, maar dat heeft allemaal weinig zin. Het ligt achter de rug. Het is de zoveelste tweede plaats op mijn palmares. Gelukkig heb ik in 2011 de vloek even kunnen doorbreken met een gouden medaille op het EK in Italië. Voor mij is het goed geweest nu. Ik zal in de toekomst niet meer aan EK’s deelnemen,” zegt Vera.

Negende dan

Vera staat erop om de rest van het team een dikke proficiat wil wensen voor hun prestaties in Innsbruck: “Iedereen heeft goed gelopen naar zijn mogelijkheden. Deelnemen aan een EK is sowieso een goede leerschool voor onze mensen. De lat ligt er een pak hoger en de concurrentie is nergens groter als op een EK. Een dergelijk tornooi kan je als atleet alleen maar beter maken.” Maar voor Vera zal er dus geen nieuw EK meer komen? Vera: “Klopt. Voor mij is het genoeg geweest. Ik heb nog één groot doel voor ogen en dat is mijn negende dan taekwondo behalen. Later dit jaar vier ik 45 jaar taekwondo en een negende dan zal een mooie kroon op het werk zijn van mijn loopbaan.”

Miserie bij terugvlucht

Vera en Louis kozen ervoor om de verplaatsing van Brussel naar Innsbruck te maken met het vliegtuig. Voor de terugreis opteerden ze voor een vlucht Innsbruck-Frankfurt om dan Frankfurt door te vliegen naar Brussel. Klinkt simpel maar het werd een horronderneming? Vera: “Door het vriesweer waren er problemen in de luchthaven van Frankfurt waardoor de vlucht anderhalf uur werd uitgesteld. Hierdoor dreigden we natuurlijk onze aansluitende vlucht naar Brussel te missen. Eens geland in Frankfurt bleek onze vlucht naar Brussel nog niet te zijn vertrokken. Oef, denk je dan. Maar dat gevoel hadden we niet lang. Eens in dat vliegtuig kregen we te horen dat het vliegtuig nog moest ontdaan worden van ijs. Toen dat gedaan was bleek de startbaan niet in orde. Allemaal uit dat vliegtuig en terug de hal in. Pfff, het draaide daar allemaal in de soep. Daar was het dan een nacht en een voormiddag wachten geblazen tot een vlucht in de namiddag. Je kan geloven dat we héél blij waren toen we eindelijk thuis waren in Antwerpen”, besluit Vera.