Met 1500 atleten over zaterdag en zondag was het alweer een drukte van jewelste in de Soeverein. Vooral zondag was het druk met een volledig uitverkochte dag voor kadetten en junioren. 900 atleten was het absolute maximum maar als we de registratie hadden laten doorlopen hadden er 2000 jongeren gekampt op zondag. Wij maakten een ommetje door de Soeverein in het thema 'reis rond de wereld' en hielden halt bij verschillende nationaliteiten.
Lees verder
Gezien het belang van de Belgian Open was ook een grote Chinese delegatie op de afspraak in Lommel. “We doen hier met elf atleten mee,” weet Ma Lei. “Ik ben de manager van het team en ik werk tevens voor de Chinese federatie. Onze atleten zijn bijna allemaal zeker van hun olympisch ticket maar hier kunnen ze dubbele punten verdienen voor hun ranking. Vandaar dat ze deze korte trip van bijna 8.000 km toch in hun planning opnemen. Morgen reizen ze al terug. Het zijn allemaal profs. De Chinese federatie zorgt voor de financiële ondersteuning ook al is de sport niet zo populair in mijn land. Dit is overigens een prachtig toernooi.”
Adriana Cerezo is klaar voor Parijs
Ook de 20-jarige Madrileense Adriana Cerezo Iglesias loopt met veel vertrouwen rond in Lommel. Ze wordt regelmatig herkend door andere atleten en moet regelmatig poseren voor selfies. Cerezo:“Ik behaalde al zilver op de spelen in Tokio. Ik ga uiteraard voor meer in Parijs. Sinds mijn zeventiende ben ik voltijds met taekwondo bezig. Andere sporten zijn veel populairder in Spanje maar met de hulp van sponsors lukt het mij toch om van mijn sport te leven.”
Ook refs komen uit alle hoeken van de wereld
Voor de Deense Masoumeh Majidivash is taekwondo een dure hobby. Zij is één van de internationale scheidsrechters die het toernooi in goede banen moet leiden. “Twaalf jaar geleden heb ik mijn geboorteland Iran verlaten,” doet ze haar verhaal. “In Iran was ik ook al bezig met taekwondo maar als vrouw krijg je daar in het algemeen heel weinig kansen. In Kopenhagen waar ik nu woon en werk zijn er veel meer opportuniteiten voor mij. Ik werk als industrieel ingenieur in een Deens bedrijf. Ik krijg van mijn baas gelukkig de kans om één of twee keer per maand naar het buitenland te reizen voor een toernooi. Ik ontvang als scheidsrechter een vergoeding maar die volstaat niet om alle onkosten te dekken, integendeel, deze hobby kost mij alleen maar geld. Vriendschap en plezier zijn voor mij zeker zo belangrijk. ,” merkt de Deense fijntjes op.
