Er werd de redactie van Taekwondo Contact een leuk reportagevoorstel opgestuurd door hoofdtrainer Andries Deschans van de Oost-Vlaamse club Taekwondo Saju uit Zulte. “Wij hebben sinds kort een Braziliaanse trainer met een interessant verhaal in onze club”, zei Andries. Dat vroeg uiteraard om een interview. Het resultaat was een interessante babbel met de Braziliaanse trainer van Saju over favela’s, taekwondo in Brazilië en een mooie toekomst in ons Belgenlandje.
Fijne kennismaking, Mister Yunio Yung Park (45). Van waar in Brazilië bent u afkomstig?
“Ik ben geboren en opgegroeid in Belo Horizonte, de hoofdstad van de staat Minas Gerais, in het zuidoosten van Brazilië. Mijn vader was een Koreaanse matroos die begin jaren 1970 met een schip aankwam in de Braziliaanse havenstad Santos. Hij mocht eventjes de stad in, maar toen hij terug aan de kade kwam, was het schip reeds zonder hem vertrokken. Hij bleef dus alleen achter. Om aan geld te raken besloot hij om een taekwondo academie op te richten. Later leerde hij mijn Braziliaanse moeder kennen en ze vestigden zich in Belo Horizonte. Daar ben ik ook geboren.”
Brazilië is in België bij de gemiddelde man in de straat gekend als een land met mooie stranden, goede voetballers er favela’s waar opgroeien geen pretje is. Waar groeide u op?
“Ik heb altijd in het centrum van Belo Horizonte gewoond. Het is een drukke stad van 2,5 miljoen inwoners. Er is heel veel verkeer. ’s Nachts is het niet erg veilig. Er is een groot verschil tussen arm en rijk. Vele arme mensen wonen er inderdaad in favela’s (sloppenwijken) of zelfs gewoon op straat. Wie het zich kan veroorloven woont in een appartement of een huis. De rijken wonen in ommuurde compounds met bewaking.”
Wanneer kwam je voor het eerst in aanmerking met taekwondo?
“Heel snel, aangezien mijn vader zijn eigen club had. Dat was ook zijn broodwinning. Op mijn vierde was ik al aan het meetrainen op de club. Ik deed het niet slecht als atleet. Ik behaalde staatstitels bij de junioren en senioren in Minas Gerais en ook internationaal was het goed. Mijn mooiste prestatie was brons op het WK voor universitairen in de Verenigde Staten.”
Hoe populair is taekwondo in Brazilië?
“Er zijn honderden Taekwondo-sportscholen in mijn stad en duizenden sportscholen verspreid over het hele land. Ik beschouw taekwondo als behoorlijk populair, maar het is een amateursport, anders dan voetbal, dat professioneel is.”
Al op 17-jarige leeftijd ging je je ook focussen op les geven?
“Door toedoen van mijn vader, ja. Eerst vond ik dat absoluut niet leuk, maar na een maand begon ik het wel leuk te vinden omdat ik positieve reacties kreeg van de studenten. Later stuurde ik Physical Education aan de universiteit en gaf ik les in verschillende scholen en sportclubs. Ik begeleidde ook lange tijd sporters als personal trainer. Ik vind het erg fijn als ik mijn kennis kan delen en anderen beter kan maken.”
Je hebt samen met je gezin Brazilië verlaten voor België?
“Mijn vrouw kreeg een aanbod om hier in België te komen werken. We grepen deze kans met beide handen. Hier kunnen we een veilige toekomst opbouwen en onze twee dochters een goede opleiding garanderen.”
Je bent vrij snel na je aankomst in België opnieuw les beginnen geven bij een taekwondoclub. Hoe ging dat in zijn werk?
"Voordat ik naar België kwam, ontmoette ik Andries op Facebook. We begonnen te praten en we werden vrienden. Een maand na mijn aankomst begon ik les te geven bij Saju.” Zie jij veel verschillen tussen de ervaring en manier van lesgeven in Brazilië en België? Er is niet veel verschil in lesgeven, alleen in het aantal lessen per week. In Brazilië hebben we bijvoorbeeld taekwondolessen in de ochtend, middag en avond. Er is meer aanbod want veel leraren en meesters leven enkel van taekwondo. Ze verdienen er hun brood mee."
Blijven jullie voor altijd in België of zijn er plannen om terug te keren naar Brazilië?
“Als God het toelaat, blijven we voor altijd in België.Ik ben van plan de Nederlandse taal te blijven studeren en een beroepsopleiding te volgen. Uiteraard wil ik blijven taekwondo lessen geven. Dat is immers wie ik ben.”
